Ciekawostki medyczne Revital Clinic Suplementacja dożylna

Witaminy z grupy B we wlewach dożylnych

Wzrost świadomości społecznej w temacie żywienia i suplementacji sprawia, że coraz szersze grono osób decyduje się na uzupełnienie diety witaminami z grupy B. Zwraca się uwagę na formy witamin zawarte w takim suplemencie, gdyż wybór najtańszego produktu oferowanego w aptece lub sklepie może nie być optymalnym rozwiązaniem, jednym z najkorzystniejszych sposobów dostarczenia witamin do organizmu jest wlew dożylny.

Witaminy z grupy B

Witamina B1 (tiamina) jest mocno zaangażowana w gospodarkę cukrową. Podawanie tiaminy w okolicy infuzji z glukozy w przypadkach hipoglikemii jest popularną praktyką, szczególnie u alkoholików5. Jej niedobory mogą być przyczyną encefalopatii Werckiego, która również leczona jest między innymi odpowiednimi protokołami podawania tiaminy, by nie dopuścić do psychozy Korsakoffa i/lub śmierci. W cukrzycy obu typów notuje się nawet o 75% obniżone stężenia tiaminy, co spowodowane jest nadmiernym jej wydalaniem6. Wydalanie w cukrzycy II typu wzrasta 16-krotnie, natomiast w I typu aż 24-krotnie6. Tiamina jest kofaktorem dla dwóch enzymów uczestniczących w cyklu Krebsa – pyruvate dehydrogenase complex (PDH) i alpha-ketoglutarate dehydrogenase (alpha-KGDH)4, przez co wpływa na przetwarzanie makroskładników dietetycznych na użyteczną energię w postaci ATP.

Alkohol hamuje jeden z etapów wchłaniania tiaminy na poziomie jelit, co sprawia że alkoholizm jest silnym czynnikiem prowadzącym do niedoborów, a u osób które jeszcze z alkoholu nie zrezygnowały podanie dożylne jest skuteczniejsze niż oralne, gdyż omijane są zaburzane przez alkohol etapy.

Tiamina przekracza barierę krew-mózg, jednak efektywność tego procesu jest warunkowana stężeniem we krwi. Przy niskich stężeniach transportowana jest aktywnie, przy wyższych jedynie poprzez pasywną dyfuzję. Niedobór tiaminy może powodować śmierć neuronów4, co z czasem może pogarszać funkcjonowanie układu nerwowego. Tiamina jest potrzebna do produkcji acetylocholiny i mielinizacji neuronów. Ze względu na wpływ na acetylocholinę, tiaminę można uzupełniać w problemach z pamięcią. Wpływa również na zachowanie odpowiednich poziomów glutaminianu i GABA. Zaburzenie równowagi między tymi dwoma powoduje stany niepokoju i lęku, nadmiernej pobudliwości, drażliwości. Neurologiczne aspekty niedoboru tiaminy są podłożem delirium alkoholowego4.

Wskazania:
– cukrzyca, hipo- i hiperglikemia,
– nadużywanie alkoholu,
– choroba beri-beri,
– encefalopatia Wernickiego,
– problemy z pamięcią,
– niski poziom energii, zmęczenie.

Uwagi:
– mimo dobrego profilu bezpieczeństwa, zdarzały się przypadki wstrząsu anafilaktycznego po podaniu dożylnym tiaminy1,
– niedobór magnezu może naśladować objawy niedoboru tiaminy, ponieważ magnez warunkuje jej przekształcanie do aktywnej formy4.

Dawkowanie:
Tiaminę dożylnie najczęściej podaje się w dawce 50-100 mg na dzień. W warunkach szpitalnych podawana jest nawet kilka razy dziennie lub w długotrwałych wlewach, ponieważ powolne infuzje skutkują lepszym wychwytem witaminy do tkanek2. Jako, że jest to witamina rozpuszczalna w wodzie, gdy są wskazania do suplementacji najlepiej podawać z maksymalną możliwą częstotliwością, nie rzadziej niż raz w tygodniu. Przy mniejszych wskazaniach można podawać profilaktycznie (50-100 mg) raz na dwa tygodnie, mając na uwadze, że zapas tiaminy przechowywany jest w wątrobie do 18 dni4. W encefalopatii Wernickiego możliwe jest podawanie większych dawek, nawet >=500 mg dziennie przez 2-3 dni3, po czym zmniejsza się dawkę na podstawie obserwacji pacjenta.

Łączenie preparatów:
Tiamina potrzebuje magnezu jako kofaktora do konwersji w formy aktywne, zatem można podawać razem z magnezem4.
U osób nadużywających alkoholu można łączyć z biotyną, która również jest przez alkohol uszczuplana.
By podnieść poziom energii i zmniejszyć odczuwanie zmęczenia warto łączyć z pozostałymi witaminami z grupy B w B-Kompleksie.

Bibliografia:
1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23853017
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12605618
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5354137
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3659035
5. https://www.ebmconsult.com/articles/thiamine-administration-before-iv-glucosealcoholics
6. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17676306

 

Witamina B2 (ryboflawina) – główna rola tej witaminy opiera się na konwersji do FAD i FMN. W pożywieniu znajdują się formy ryboflawiny związane z proteinami, które do uwolnienia potrzebują kwasowego środowiska w żołądku. Sytuacja jest zatem podobna jak w przypadku witaminy B12 – wszelkie czynniki zmniejszające kwasowość soków żołądkowych mogą narażać na deficyty witaminy B2. Osoby nadużywające alkoholu również mają zwiększone ryzyko niedoboru, ponieważ alkohol upośledza przyswajanie ryboflawiny na poziomie jelit, przez co zmniejsza się jej wchłanialność o około 50%. Pogorszenie jakości błon śluzowych jest głównym elementem manifestacji niedoboru tej witaminy.

Osoby ze stwierdzonym polimorfizmem genu MTHFR mogą czerpać korzyści z uzupełniania witaminy B2, ponieważ ta wspomaga aktywność enzymu kodowanego przez ten enzym i zwiększa tym samym efektywność przekształcania kwasu foliowego do aktywnej formy. W badaniu sprawdzającym efekty oralnego podawania 1,6 mg ryboflawiny dziennie przez 12 tygodni na poziom homocysteiny. Homocysteina spadła o około 40% u osób, które miały stwierdzony deficyt ryboflawiny, jednak u osób bez deficytu spadek homocysteiny zanotowano jedynie u osób posiadających homozygotyczny polimorfizm genu MTHFR 677TT, który wynosił około 22%. U osób z wariantami CC i CT nie zauważona znaczących zmian1. Poza spadkiem homocysteiny w tej grupie osób notuje się również spadek ciśnienia krwi, u osób które miały zbyt wysokie wartości.

Ryboflawina może znacznie zmniejszać częstotliwość migren, jednak używana jest w bardzo dużych dawkach (400 mg)2. W badaniach notuje się zmniejszenie częstotliwości, jednak nie intensywności ataków. B2 może być ciekawym elementem uzupełniającym w kuracji ukierunkowanej na leczenie migrenowych bólów głowy. Niedobory ryboflawiny mogą być jedną z przyczyn niedokrwistości. Ich wyrównanie pozwala podnieść hemoglobinę w stopniu adekwatnym do stopnia niedoboru3. O ile hemoglobina ulega poprawie, to ferrytyna niestety nie wzrasta w wyniku suplementacji ryboflawiną.

Ryboflawina jest składnikiem siatkówki oka, dlatego często widujemy ją w składzie suplementów ukierunkowanych na poprawę widzenia. Dowiedziono, że jej niedobór przyczynia się do degeneracji struktur nabłonka oka, zatem utrzymywanie jej prawidłowego poziomu jest niezbędne dla rozwoju i utrzymania dobrej kondycji powierzchni oka4. FAD wytwarzany z ryboflawiny jest potrzebny dla prawidłowego funkcjonowania kryptochromów CRY2, które są czułe na światło niebieskie i uczestniczą w regulacji rytmu dobowego. Niedobór B2 może skutkować zaburzeniami tego rytmu.
Infuzje z ryboflawiny mogą być pomocne przy komplikacjach wynikających z nadmiaru lipopolisacharydów, obniżając stężenia czynników prozapalnych, z tego względu wskazuje się na zasadność użycia wlewów z witaminą B2 w przypadkach sepsy5.

Wskazania:
– polimorfizm genu MTHFR (szczególnie 677TT),
– niska kondycja błon śluzowych i nabłonka naczyń krwionośnych,
– zaburzenia w cyklu metylacyjnym i hiperhomocysteinemia,
– kiepska jakość widzenia,
– niska hemoglobina,
– migreny,
– sepsa.

Uwagi:
– może powodować intensywnie żółtą barwę moczu przez jakiś czas po infuzji.

Dawkowanie:
Suplementacja oralna zazwyczaj mieści się w granicach 1-3 mg dziennie. Absorpcja w jelicie przy średnich dawkach (5 mg) wynosi około 58%, jednak odpowiednio maleje wraz ze wzrostem dawki, więc suplementacja dużych dawek ryboflawiny drogą oralną jest problematyczna. Dla 150 mg ryboflawiny przyswajalność spada do 14,5%, a dla 300 mg 8,3%. Tak więc dla odpowiednikiem oralnej dawki 300 mg (np. przy migrenach) będzie 25 mg podane dożylnie. Gdy chcemy odtworzyć efekty suplementacji 2 mg dziennie, można podawać raz w tygodniu 8-9 mg we wlewie dożylnym.

Łączenie preparatów:
By wspomóc procesy metylacyjne przy polimorfizmie MTHFR, warto łączyć z witamina B6, B9 i B12.
Do walki z migrenami warto połączyć z magnezem.
FMN wytworzony z ryboflawiny uczestniczy w konwersji pirydoksyny w aktywną formę, więc B2 może zwiększać efektywność witaminy B6.

Bibliografia:
1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16380544
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9484373
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21525198
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15103207
5. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15178375

 

Witamina B3 (niacyna, nikotynamid) – jej najpowszechniejszym zastosowaniem jest suplementacja w celu poprawy profilu lipidowego. Niacyna efektywnie obniża poziom cholesterolu całkowitego, poprawiając jednocześnie proporcję HDL do LDL. Zbyt wysokie triglicerydy również ulegają obniżeniu. Niacyna zapobiega wzrostowi wolnych kwasów tłuszczowych oraz LDL we krwi, ponieważ hamuje procesy lipolizy w komórkach wisceralnej tkanki tłuszczowej, przez co zgromadzone kwasy tłuszczowe nie uwalniają się tak sprawnie, zapobiegając nadmiernemu wzrostowi ich stężenia w krwiobiegu5. Wpływ na ekspresję niektórych genów jest kolejnym mechanizmem, dzięki któremu niacyna poprawia lipidogram. Zwiększona biogeneza HDL występuje między innymi na skutek wzrostu transkrypcji ABCA1[6] w komórkach wątroby. Wzrost HDL-C wynika także z potencjału niacyny stymulującego PPARgamma, co wpływa na aktywację ścieżki PPARgamma-LXRalpha-ABCA17.

Niacyna jest substratem do produkcji NAD, a odpowiednia ilość tego czynnika daje nam wiele korzyści. Zabiegi mające na celu podniesienie NAD stosuje się w celu opóźnienia starzenia, redukcji zmęczenia, terapii nałogów oraz leczenia różnych schorzeńpsychicznych. Uzupełnianie niacyny może potencjalnie pomagać w utrzymaniu wysokiego poziomu NAD, jednak nie można przyjąć tego za pewnik. Okazuje się, że osoby będące w trakcie kuracji lekami przeciwdepresyjnymi, które nie dbają jednocześnie o dobrą jakość diety są narażone na obniżenie puli niacyny i NAD w ustroju. Wynika to z przeciwzapalnego mechanizmu działania niektórych antydepresantów, co obniża także jedną z cytokin – interferon gamma. Ten jest potrzebny do działania enzymu 2,3-dioksygenazy indolaminy (IDO), który uczestniczy w ścieżce metabolizmu tryptofanu, przez kynureninę do NAD. Z perspektywy wpływu na serotoninę jest to korzystne, ponieważ większa pula tryptofanu jest wykorzystywana do syntezy serotoniny, jednak ograniczenie syntezy NAD powoduje kolejny problem zdrowotny, którego manifestacja może mieć podobny przebieg do pierwotnej depresji1. Jest to znaczące utrudnienie w leczeniu i interpretowaniu reakcji na działanie leku, dlatego warto profilaktycznie uzupełniać pewne ilości niacyny. Problem ten nie powinien dotyczyć osób z gęstą odżywczo dietą, jednak nie zawsze można tego oczekiwać po osobach z objawami depresji. Wskazuje się też na odwrotną zależność pomiędzy poziomem spożycia niacyny a ryzykiem choroby Alzheimera. Większe spożycie tej witaminy spowalnia także spadek funkcji kognitywnych, który pojawia się z postępującym wiekiem2.

Nikotynamid wykazuje pewne powinowactwo do miejsca wiązania benzodiazepin w kompleksie receptora GABA(A), przez co wykazuje potencjał antykonwulsyjny. Z tego względu też zwiększa efektywność benzodiazepin (tutaj diazepamu)3. Niacyna bywa też stosowana w leczeniu schizofrenii4.

Wskazania:
– hipercholesterolemia i hipertriglicerydemia,
– pelagra,
– kuracja lekami antydepresyjnymi przy słabej diecie,
– epilepsja i niektóre inne zaburzenia neurologiczne.

Uwagi:
– długotrwała kuracja może pogarszać wrażliwość na insulinę,
– niacyna hamuje lipolizę, więc jeśli nie ma wskazań, to lepiej nie włączać do kuracji profilaktycznie osobom, które starają się schudnąć.

Dawkowanie:
Rekomendowane dzienne spożycie wynosi 14-16 mg witaminy B3 dziennie i odpowiednik tych wartości można podawać w celu uzupełnienia niedoboru lub w ramach profilaktyki. Przykładowo może to być 1 ampułka 100 mg nikotynamidu raz na tydzień. Terapeutycznie używa się bardzo duże dawki, nawet do 2-3 gram dziennie, przy podaniu oralnym.

Łączenie preparatów:
W walce z symptomami depresyjnymi lub w ramach wsparcia kuracji lekami przeciwdepresyjnymi można łączyć z cynkiem. By spowolnić starzenie i zapobiec chronicznemu zmęczeniu, powinna dobrze komponować się z koenzymem Q10.

Bibliografia:
1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25596911
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1739176
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2931304
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3046018
5. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22923472
6. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22389325
7. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19797938

 

Witamina B6 (pirydoksyna) bez towarzystwa innych witamin grupy B jest często stosowana w ramach kuracji łagodnej hiperprolaktynemii. Jej działanie w tym kierunku wynika z nasilania syntezy dopaminy (kofaktor dla dekarboksylazy aromatycznych aminokwasów), a ta jest czynnikiem hamującym syntezę prolaktyny. Wspomniany enzym, dekarboksylaza aromatycznych aminokwasów jest kofaktorem także w reakcjach konwersji 5-HTP w serotoninę oraz fenyloalaniny w fenyloetyloaminę, zatem utrzymanie dobrego poziomu B6 jest znaczące dla dobrej kondycji psychicznej, a jej niedobór może być skorelowany z większym ryzykiem depresji1. B6 jest też kofaktorem dla dekarboksylazy kwasu glutaminowego, co sprawia, że nawet niewielki jej niedobór może skutkować niedoborem GABA i zaburzeniami lękowymi. Jest również kofaktorem dla wielu innych enzymów uczestniczących w ścieżkach syntezy neurotransmiterów, dlatego jest niezbędna dla utrzymania równowagi w biochemii mózgu2. Podaż dodatkowej witaminy B6 może przyspieszać metabolizm homocysteiny. Wynika to z jej udziału w reakcji przekształcania homocysteiny w cystationinę przez enzym betasyntazy cystationiny.
Regularne przyjmowanie witaminy B6 wpływa na złagodzenie dolegliwości związanych z napięciem premenstruacyjnym, zatem cykl wlewów z tej witaminy może być pomocny dla kobiet uskarżających się na PMS3.

Witamina B6 uczestniczy w produkcji hemoglobiny, zatem bywa pomocna w leczeniu anemii, jednak w tym celu powinna być dodatkiem do B9 i B12. Duże dawki dożylnej pirydoksyny podawano dzieciom w ramach uzupełnienia standardowej terapii lekami antykonwulsyjnymi4. Wskaźnik odpowiedzi w grupie z pirydoksyną wynosił 92,5%, w porównaniu do 64% w grupie kontrolnej.

Wskazania:
– hiperhomocysteinemia,
– hiperprolaktynemia,
– niedokrwistość,
– obniżony nastrój,
– nasilone objawy PMS,
– częste używanie NSLPZ (obniżają stężenia aktywnej B6),
– kuracja izoniazydem.

Uwagi:
– sporadycznie można trafić na osobę źle tolerującą pirydoksynę, u której mogą się pojawiać objawy neuropatii obwodowej. Po przerwaniu kuracji negatywne efekty powinny ustępować,
– podawanie w późnych godzinach może skutkować większą intensywnością marzeń sennych,
– nie podawać z L-Dopa, gdyż może pirydoksyna może antagonizowac działanie tego leku; można jednak podawać, gdy stosowana jest L-Dopa i Karbidopa5.

Dawkowanie:
W celu uzupełnienia niedoboru można podawać 25 mg we wlewach 2-3 razy w tygodniu.

Łączenie preparatów:
Dobrze komponuje się z B12 i B6, zarówno w celu redukcji homocysteiny, jak i poprawy nastroju/regeneracji układu nerwowego. Zazwyczaj zasadne jest podawanie w pakiecie z powyższymi, nie ma wielu wskazań do podawania witaminy B6 oddzielnie.
Dodanie B6 do tyrozyny lub fenyloalaniny może usprawnić ich konwersję do dopaminy i noradrenaliny.

Bibliografia:
1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15479988
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4772032
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18476391
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/9308977
5. https://www.drugs.com/pro/pyridoxine-hydrochloride-injection.html

 

Biotyna (B7) znana głównie w pozytywnego wpływu na kondycję skóry, włosów i paznokci, przez co jest szczególnie lubiana przez kobiety. Trzeba się jednak liczyć z tym, że pomimo popularności biotyna nie ma silnego wsparcia w literaturze fachowej, a dobre efekty notują głównie
osoby z faktycznym jej niedoborem, co nie zdarza się szczególnie często. Z tego względu warto łączyć ją z innymi preparatami, by zwiększyć prawdopodobieństwo sukcesu. Biotynę zazwyczaj warto uzupełniać u osób zmagających się z epilepsją. Dowiedziono, że epilepsja sama w sobie nie wiąże się z niższym poziomem B7, jednak kuracja większością leków antykonwulsyjnych wiąże się ze spadkiem jej poziomu. W najmniejszym stopniu na biotynę wpływa kwas walproinowy, ponieważ nie zmienia aktywności biotynidazy, jednak zauważono że mino to podaż biotyny może odwrócić negatywne efekty w postaci wypadania włosów2. Znaczący jest również wpływ biotyny na gospodarkę glukozową. Niedobory biotyny mogą obniżać aktywność enzymu glukokinazy, który jest pierwszym krokiem w procesie utylizacji glukozy. Jej uzupełnienie zwiększa ekspresję genu kodującego ten enzym, co pozwala utrzymać glukozę na niższym poziomie. Prawidłowa podaż biotyny pozwala także na produkcję takiej ilości insuliny, jaka jest wymagana do utrzymania poziomu glukozy w pożądanym zakresie, bez nadmiernych skoków. Biotyna może też zapobiegać insulinooporności, dzięki zwiększaniu ekspresji GLUT-4 w mięśniach szkieletowych3.

Kuracja biotyną może być sposobem na neuropatię cukrzycową4. W badaniu praktykowano domięśniowe iniekcje po 10 mg biotyny 3 razy w tygodniu przez 6 tygodni, następnie kurację zmieniono na suplementację oralną po 5 mg dziennie. Bardzo duże dawki (300 mg dziennie) biotyny używane są w terapii stwardnienia rozsianego5. Nawet tak duże dawki są bardzo dobrze tolerowane, podobnie do placebo.

Wskazania:
– kiepska kondycja skóry i wytworów skórnych,
– cukrzyca i hiperglikemia,
– nadużywanie alkoholu,
– kuracja większością leków antyepileptycznych (prymidon, karbamazepina, fenytoina, fenobarbital)1,
– stwardnienie rozsiane.

Uwagi:
– biotyna jest generalnie dobrze tolerowana, nie ma konkretnych przeciwwskazań do stosowania.

Dawkowanie:
Profilaktycznie i w ramach uzupełnienia lekkiego niedoboru można rozważyć stosowanie 1-2 razy w tygodniu dawki 5 mg.
Dawką/częstotliwość można zwiększać w przypadkach silniejszych wskazań.

Łączenie preparatów:
W celu poprawy jakości skóry i włosów, można łączyć z cynkiem, a także z witaminą C, lizyną, proliną.
Dla poprawy glikemii będzie dobrze komponować się z witaminą B1 i ALA. B1 razem z biotyną są wskazane także dla osób nadużywających alkoholu.
W problemach neurologicznych można podawać razem z B6, B9 i B12.

Bibliografia:
1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3925859
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19458381
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22218395
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/2085665
5. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/27589059

 

Witamina B9 (kwas foliowy) – najbardziej znana jako witamina konieczna podczas ciąży, gdyż zapobiega defektom cewy nerwowej u płodu. W tym celu podaje się witaminę B9 kobietom jeszcze w okresie przedkoncepcyjnym. Kolejnym, znaczącym powodem do wdrożenia kuracji kwasem foliowym jest niedokrwistość, gdyż witaminy B9 i B12 zaangażowane są w procesy produkcji czerwonych krwinek, a ich niedobór skutkuje nieprawidłowymi wynikami w morfologii krwi. Cykl kwasu foliowego jest połączony z cyklem metioniny, co wpływa na duże znaczenie tej witaminy dla układu nerwowego i zdrowia ogólnego, jednak do tego potrzebna jest sprawna konwersja go kwasu lewomefoliowego. Jest on kofaktorem w reakcji metylacji homocysteiny i jej przekształcenia do metioniny, która następnie konwertuje do SAMe (sadenozyl-metionina), która jest głównym donorem grup metylowych w organizmie. SAMe uczestniczy w metylacji kwasów nukleinowych, syntezie kreatyny, białek i lipidów, regulując łącznie ponad 100 różnych reakcji1.

Kolejnym mechanizmem, który wpływa na regulację nastroju jest aktywacja enzymu BH4 przez aktywny folian. BH4 jest kofaktorem dla enzymów hydroksylazy tyrozyny oraz hydroksyzaly tryptofanu, dzięki czemu możliwa jest sprawna synteza 3 monoamin – serotoniny, dopaminy i noradenaliny2. Niskie poziomy folianów wiązane są z objawami depresyjnymi, jednak okazuje się, że dotyczy to bardziej kobiet niż mężczyzn3.

Wskazania:
– anemia megaloblastyczna,
– hiperhomocysteinemia,
– obniżony nastrój,
– ciąża i przygotowania do ciąży.

Uwagi:
– syntetyczny kwas foliowy nie jest najlepszym wyborem dla osób posiadających polimorfizm genu MTHFR, a dotyczy to nawet do 40% populacji. Zmiany w tym genie utrudniają konwersję kwasu foliowego do aktywnej formy 5-MTHF, mogą także wpływać na kumulację kwasu foliowego we krwi, a jego nadmiar jest toksyczny.

Dawkowanie:
Przeciętna, terapeutyczna dawka wynosi do 1 mg dziennie. Większe dawki można stosować w ciąży lub przypadkach ostrego niedoboru.

Łączenie preparatów:
W celu kuracji anemii, hiperhomocysteinemii oraz zaburzeń nastroju warto łączyć z B12 oraz B6.
Razem z cynkiem może potencjalnie usprawniać działanie leków z grupy SSRI.
Dla kobiet w ciąży można rozważyć połączenie z wapniem, który również zmniejsza ryzyko pewnych nieprzyjemnych incydentów.

Bibliografia:
1. https://academic.oup.com/ajcn/article/76/5/1151S/4824259
2. https://pdfs.semanticscholar.org/0cfb/7a68053e27bb106565e807e42d9c4adae006.pdf
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15447915

 

Witamina B12 (cyjanokobalamina) – witamina mocno zaangażowana w zdrowie układu nerwowego. B12, podobnie jak B9 jest statystycznie częściej niedoborowa u osób uskarżających się na symptomy depresyjne1. Wyższe poziomy tej witaminy mogą skutkować lepszą odpowiedzią na standardową terapię depresji2.

Kuracja metforminą w dłuższej perspektywie skutkuje uszczupleniem zapasów witaminy B123. Jest to jednym z powodów częstszego rozwoju neuropatii oraz chorób neurodegeneracyjnych. W tym warto prewencyjnie uzupełniać witaminę B12 podczas kuracji metforminą oraz monitorować jej poziom.

B12 jest typowo odzwierzęcą witaminą, zatem każda osoba stroniąca od mięsa powinna rozważyć dodatkową suplementację. Czynnikiem ograniczającym jej przyswajalność jest także hamowanie produkcji kwasu żołądkowego lub jego neutralizacja, szczególnie przez leki z grupy inhibitorów pompy protonowej. W takich przypadkach również uzupełnianie jest mocno wskazane. Po konwersji do formy aktywnej, metylokobalaminy, witamina ta może wspierać konwersję homocysteiny do metioniny, dzięki czemu jednocześnie obniża homocysteinę i odnawia pulę s-adenozylo-metioniny, głównego donora grup metylowych. Deficyt B12 może być wywołany działaniem podtlenku azotu4. Ten jest stosowany w ramach znieczulenia przy niektórych zabiegach lub też mniej oficjalnie, w celach rekreacyjnych. Można zastosować wlew z B12 przed planowanych zabiegiem z użyciem podtlenku azotu, a także już po nim, by uzupełnić zapasy.

Wskazania:
– podeszły wiek,
– dieta wegańska/wegetariańska,
– przyjmowanie metforminy,
– przyjmowanie leków z grupy IPP,
– hiperhomocysteinemia,
– anemia megaloblastyczna,
– obniżony nastrój,
– ekspozycja na podtlenek azotu.

Uwagi:
– może być szkodliwa dla osób z alergią na kobalt.

Dawkowanie:
Przeciętna terapeutyczna dawka wynosi 1 mg. Stosowanie raz w tygodniu wydaje się być rozsądne, gdy mamy do czynienia z lekkim niedoborem.

Łączenie preparatów:
Dla osób przyjmujących metforminę należy podawać razem z magnezem.
By obniżyć homocysteinę lub pobudzić procesy krwiotwórcze, łączyć z B6 i B9.

Bibliografia:
1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15671130
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/14641930
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4880159
4. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5349816


Witamina B12 (metylokobalamina) to aktywna, efektywniejsza w działaniu forma witaminy B12. Szczególnie polecana dla osób z zaburzeniami w funkcjonowaniu cyklu metylacyjnego, ale w uogólnieniu każdy pacjent powinien skorzystać bardziej z formy metylo-, niż z cyjanokbalaminy. Wskazania i pozostałe dane są tożsame z tymi dla cyjanokobalaminy, ponieważ ta swoje działania osiąga dopiero po konwersji w formę aktywną.

Witamina B12 (hydroksykobalamina) to druga, aktywna forma tej witaminy, obok metylokobalaminy. Forma hydroksykobalaminy jest stosowana głównie jako antidotum na zatrucia cyjankiem. Niektóre osoby zmagają się z przypadłością, w której pewne uwarunkowania genetyczne nasilają aktywność procesów metylacyjnych. Te osoby często kiepsko reagują na metylokobalaminę, natomiast świetnie reagują na formę hydroksy-, która jest pozbawiona grupy metylowej. Pozostałe informacje są analogiczne do cyjanokobalaminy. B-Complex (B1/B2/B3/B6)

Okrojony B-Kompleks, dobry na przykład dla osób z polimorfizmem genu MTHFR, dla których zazwyczaj nieaktywne formy B9 i B12 nie są wskazane. Może być użyty także u osób z alergią na kobalt, ponieważ to wyklucza podawanie witaminy B12.

Wskazania:
– zaburzenia glikemiczne,
– osłabiona pamięć, obniżony nastrój,
– chroniczne zmęczenie.

Dawkowanie:
W większości przypadków 1 ampułka raz w tygodniu.

Łączenie preparatów:
Dla poprawy glikemii można łączyć na przykład z ALA.
W celu poprawy samopoczucia można łączyć z magnezem i na przykład fenyloalaniną.

Brain & Body (B-Complex)

Komplet najważniejszych witamin z grupy B wraz z aktywną formą witaminy B12, która jest tutaj dominującym składnikiem. Sprawdzi się szczególnie dobrze w ramach poprawy nastroju, także jako dodatek np. do tyrozyny lub fenyloalaniny, ponieważ może usprawnić ich konwersję do katecholamin. Ze względu na bardzo szeroki profil działania, może być użyty u znaczącego odsetka pacjentów w ramach ogólnego wsparcia zdrowia.

Wskazania:
– obniżenie nastroju, spadek funkcji poznawczych, „zamglenie” umysłu,
– anemia megaloblastyczna,
– hiperhomocysteinemia,
– chroniczne zmęczenie,
– niska jakość diety,
– dieta z ograniczoną ilością produktów odzwierzęcych,
– zaburzenia glikemii.

Uwagi:
– kompleksowy preparat z wysokim profilem bezpieczeństwa, może przynieść potencjalne korzyści dla większości pacjentów.

Dawkowanie:
W ramach profilaktyki i delikatnej poprawy parametrów zdrowotnych można podawać jedną porcję w tygodniu. Dla szybszych efektów w konkretnych jednostkach można zwiększać częstotliwość wlewów do kilku razy w tygodniu.

Łączenie preparatów:
Połączenie z tyrozyna lub fenyloalaniną może poprawić ich efektywność.
Dla krótkoterminowego, delikatnego wsparcia funkcjonowania umysłu można łączyć z magnezem i powyższymi aminokwasami.
By uzyskać długotrwałe efekty w samopoczuciu, np. w walce z depresją warto łączyć z cynkiem.
W zmaganiach z chronicznym zmęczeniem można połączyć z substancjami poprawiającymi pracę mitochondriów, np. koenzymem Q10 lub ALA.

Skład:
Nikotynamid 40 mg; dekspantenol 6 mg; chlorowodorek tiaminy 10 mg; chlorowodorek pirydoksyny 4 mg; fosforan sodowy ryboflawiny 5,5 mg; metylokobalamina 1 mg; kwas pangamowy 100 mg; biotyna 0,2 mg, kwas foliowy 0,2 mg, aqua pro injectione.

 

Tekst ten napisany został przez osobę niezwiązaną ze światem naukowym/medycznym, nie powinien zatem być traktowany jako poradnik. Jest to zbiór informacji, które mogą być pomocne w poszerzaniu wiedzy na temat leczenia i suplementacji dożylnej. Warto odwiedzać także adresy wskazane w przypisach, gdzie można znaleźć wiele dodatkowych informacji i zweryfikować te już poznane.

O autorze

Revital Clinic

Revital Clinic

Revital.Clinic placówka specjalizująca się we wlewach dożylnych, hormonoterapii, dietetyce klinicznej, oraz EBM (Evidence-based medicine) czyli medycynie opartej na faktach i dowodach naukowych. Revital.Clinic to współczesna sztuka lekarska, wspierająca swojego Pacjenta na każdym etapie leczenia.

› Zobacz wszystkie artykuły

Dodaj komentarz

Kliknij tutaj aby skomentować artykuł